چهار هزارمین شماره روزنامه اعتماد منتشر شد. کسانی که در حوادث کشور در این دهه ها بوده اند می دانند که خود این خبر می تواند چه پرونده پر از سختی و رنج و البته همت و امید و اراده را یادآوری کند. روزنامه اعتماد یک روزنامه اصلاح طلب بود و همیشه اصلاح طلب ماند. در تاریخ سیاسی دو دهه گذشته همیشه اصلاح طلبان از سوی بخش هایی از حاکمیت که قدرت های مهم بازدارنده و توبیخ وتنبیه داشتندتحت فشار بودند. چه دوران رسمی مدیریت اصلاح طلبان در زمان ریاست جمهوری خاتمی و طبعا چه در دوران 8 ساله احمدی نژاد و چه در دوران ریاست جمهوری روحانی. تابلو و پیشانی این هجمه ها و فشارها هم روزنامه های اصلاح طلب بودند. اتهام های فراوانی شنیدند. تعطیلی و دستگیری اعضای آن را همه شاهد بودند. جدای از نظرگاه سیاسی، بیکاری کارکنان عادی روزنامه های اصلاح طلب بعد از تعطیلی های مکرر و مشکلات مالی و شخصی آنها از دردناک ترین های این تعطیلی ها بود. در مقابل روزنامه های غیر اصلاح طلب حداقل کارمندان عادی آن دغدغه های روزمره بیکار شدن را نداشتند. روزنامه و رسانه یک بولتن داخلی نیست. رسانه تا مخاطب نداشته باشد، رسانه نیست. روزنامه هایی که در اندازه یک بولتن داخلی کار می کنند و خوانش آنها توسط مخاطبان بی اهمیت است، زیادند. آنها به خصوص اگر از بودجه عمومی استفاده کنند در جمع اختلاسگران اموال عمومی محسوب می شوند. «اعتماد» یکی از روزنامه هایی است که همیشه در این همه سال ثابت قدم مانده است. این شکوه ایستادگی روی اندیشه اصلاح طلبی اصیل مدیون کسانی است که با تفکر استوار تلاش و خود را فدا کردند. ویژگی مهم دیگر اعتمادی ها جوان بودن و پر نشاط بودن اعضای آن است. دست تک تک کسانی را که در طول نشر این چهار هزار شماره تلاش کردند به گرمی می فشاریم و به آنها تعظیم می کنیم. از مدیر توانا و مخلص آن، دوست عزیزم جناب آقای حضرتی هم تشکر ویژه دارم.