بی حوصله اید؟ زود می رنجید تا می‎شنوید بالای چشمتان ابروست قهر می‎کنید و اهل آشتی هم نیستید؟ دلتان می خواهد در خانه بمانید و حرف ها و گلایه‎هایی را که دانه دانه روی دل تان سنگینی می کنند، با خود دوباره و سه باره مرور کنید؟ دلتان نمی خواهد با کسی رفت و آمد کنید و حتی برای شرکت در مراسم جشن و عروسی هم بی‎انگیزه هستید؟ حوصله هیچ کاری را ندارید و حتی برای انجام کارهای روزانه احساس ناتوانی می‎کنید؟

اگر به مشکلاتی که در بالا فهرست کرده ایم دچار باشید، بی حوصلگی، زودرنجی و خلق پایین، در هیچ لحظه ای شما را رها نمی کند. دلیل این حالات ناشی از بیماری های پنهان داخلی مانند اختلالات غدد تیروئید، دیابت، اضطراب و کمبود ویتامین D است که برای شما بی حوصلگی، زودرنجی و خلق پایین را به همراه خواهد آورد.

اگر غده تیروئید شما بیشتر از حد معمول هورمون ترشح کند و به اصطلاح دچار هایپرتیروئیدیسم (پرکاری غده تیروئید) باشید، اعصاب تان ضعیف می شود. شمایی که دائم بر سر فرزندتان فریاد می کشید، قربانی ناتوانی این غده در کنترل هورمون هایش هستید و اگر به جای روانپزشک، سراغ متخصص غدد بروید، زودتر به آرامش برمی گردید.

بیماری خاموش دیابت، یکی دیگر از بیماری هایی است که در کنار جسم، اعصاب را هم نشانه می گیرد. خشم، سردرگمی و دچارشدن به حملات وحشت، از عوارض ناتوانی بدن در کنترل انسولین است و اگر شما هم به دیابت دچار شده باشید، مدام این احساسات آزاردهنده و فرساینده را تجربه می کنید.

بیماری های مزمن پزشکی که جسم شما را به شدت ناتوان می کنند، بر روان شما هم تاثیر می گذارند. کسانی که در حال درمان بیماری های سختی مثل سرطان هستند، طبیعی است که تحریک پذیرتر از دیگران باشند و آرامش شان زودتر خدشه دار شود. گذشته از این، مصرف برخی داروهای روانپزشکی هم ممکن است عوارضی مانند موارد گفته شده را ایجاد کند و در این صورت، باید با پزشک تان برای تغییر دارو یا تجویز داروهای مکمل صحبت کنید.

برخی از دلایل فیزیکی، می توانند زمینه را برای ناآرام شدن شما فراهم کنند. اگر خواب کافی نداشته اید، گرسنه اید، روی بالش نامناسبی خوابیده اید و گردن درد دارید، یا اینکه تحرک زیادی داشته اید و بیش از اندازه انرژی سوزانده اید، احتمالا آرامش قبل را ندارید و زودتر با آدم هایی که مراقب رفتار یا حرف های شان نیستند، درگیر می شوید.

اضطراب یا افسردگی مزمن، و بسیاری دیگر از اختلالات روانی، بر آرامش شما تاثیر می گذارند و احتمال تحریک پذیر و ناآرام شدن تان را افزایش می دهند. اگر مطمئن هستید که جسم تان با مشکل خاصی درگیر نیست و همه ماجرا به روان شما برمی گردد، موضوع را با یک روانپزشک در میان بگذارید. شاید شما برای تنظیم وضعیت هورمون ها و دیگر عوامل تاثیرگذار بر آرامش تان، به مصرف داروهای روانپزشکی نیاز داشته باشید.

زندگی کردن در شهرهای ابری و کم نور یا ساعت ها ماندن در خانه هایی با نور کم، بر وضعیت روانی شما تاثیر می گذارد. بی بهره ماندن از تابش مستقیم نور خورشید، باعث دچار شدن تان به کمبود ویتامین D می شود و کمبود این ویتامین، زمینه را برای ناآرام و عصبی مزاج شدن تان فراهم می کند.