در هفته گذشته تعدادی از یاران رییس جمهوری سابق با نوشتن نامه به مسوولان، خواستار برگزاری تجمع اعتراضی به وضعیت اداره کشور شدند. این امر شاید از نظر سیاسی نوعی فرصت طلبی تفسیر شود و کسانی مدعی باشند که جریان احمدی نژاد درصدد است از موج اعتراضی ماه گذشته استفاده کرده و این بار با جلو انداختن خود و با برگزاری یک حرکت اعتراضی وسیع، قدرت نمایی و در عین حال میوه چینی کند. شاید انگیزه یاران احمدی نژاد همین باشد اما دلیل نمی شود که مسوولان نظام اقدام به انگیزه کاوی و مخالفت کنند. مطابق قانون اساسی «تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‎ ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است». در عین حال در ماده 28 قانون احزاب عنوان شده: «برای تشکیل اجتماعات و سخنرانی‎ها در میادین و پارک‎های عمومی باید طبق ماده 6 قانون احزاب، مجوز کتبی از وزارت کشور دریافت شود». بنابراین روشن است که درخواست کنندگان تجمعات، اشخاص حقیقی نیستند بلکه آنان باید به نمایندگی از احزاب و گروه های قانونی درخواست تجمع و راهپیمایی کنند. در واقع مطابق قانون، درخواست برگزاری تجمعات و تحصن باید از سوی احزاب و گروه های قانونی مطرح شود تا اولا هر کسی قادر به گردآوری مردم به هر بهانه ای نباشد و ثانیا معلوم شود که مسوولیت تجمع را کدام جریان یا حزب سیاسی برعهده دارد. در عین حال باید زمینه برگزاری این تجمعات را هر چه زودتر با صدور مجوز قانونی فراهم کرد. استانداران هم خوب است اقدام همدلانه کنند زیرا در ماده 12 دستورالعمل تفویض اختیارات وزارت کشور به استانداران درخصوص صدور مجوز برگزاری تجمعات آمده است: «استانداری ها برای صدور مجوز باید تنها برابر مفاد مندرج در ماده 6 قانون احزاب و تبصره 2 ذیل آن و مواد مندرج در این دستورالعمل اقدام کنند و با توجه به آزادی های مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، از هر گونه اقدام انسدادی به طور جدی پرهیز نمایند و بستر آرامی را برای طرح نظرات اقشار مختلف مردم و گروه ها فراهم آورند.»