در حاشیه سی وششمین جشنواره فیلم فجر، تصاویری خلق می شود که بیشتر از حرف های کلیشه ای و قالبی سینماگران و مسوولان، درون سینما را به شکلی عمیق و صریح و موثر به نمایش می گذارد. در فیلمی که از اعتراض ابراهیم حاتمی کیا به رفتار تماشاگران مشهدی منتشر شده، کارگردان فیلم علت بروز عصبانیت غیرقابل کنترلش را «بر باد رفتن سرمایه ها» عنوان می کند. تاکید کارگردان فیلم به حفظ سرمایه به این شکل عصبی شاید نشانگر بیان واقعیت دیگری است. در جشنواره نوزدهم (1379) تیتر «ابراهیم در آتش» برای کسی رقم خورد که تکه های سانسور شده فیلمش را دست گرفت و به سینما استقلال آمد تا سرمایه گذاران اثرش را در مواجه با افکار عمومی