اینکه چهره های شاخص دو جریان سیاسی کشور از ضرورت گفت وگو سخن می گویند، به این معنی است که اصل گفت وگوی ملی مورد پذیرش قرار گرفته و همه روی آن اتفاق نظر دارند. باوجود این پذیرش، گفت وگو هنوز در مرحله حرف و سخن باقی مانده و گام عملی برای آن برداشته نشده است.

در این شرایط، نقطه عطف برای تحقق یا وقوع گفت وگو، شجاعت است. به این معنی که شخصیت های قائل به ضرورت گفت وگو، باید خطر یا ریسک پیشگامی برای آن را بپذیرند. این چهره ها که هرکدام به نوبه خود از مقبولیت، شان و جایگاه سیاسی و اجتماعی برخوردارند، باید مستقیم و بی واسطه به سراغ کسانی بروند که گفت وگو با آنان را ضروری می دانند. در سطحی دیگر