تحلیل تحولات منطقه پیچیدگی هایی دارد و با توجه به تحولات میدانی سیال، آینده منطقه پرابهام است. همین تحولات پرابهام دلیلی بر ابقای بشار اسد در آینده سوریه است؛ چون نمی توان گروه یا فردی را انتخاب کرد که در استانداردهای جایگزینی اسد باشد؛ اما در این میان تغییرات میدانی به نفع ترکیه و روسیه در سوریه اتفاق افتاده است. بعد از برکناری «احمد داوود اوغلو» از مقام نخست وزیری، ترکیه به فکر تغییر «تاکتیک» خود در سوریه افتاد؛ اما در راهبردهای خود تغییر ایجاد نکرد و فقط تاکتیک جایگزینی را انتخاب کرده تا از شرایط بحرانی عبور کند. قبل از آن شرایط میدانی در سوریه علیه ترکیه بود و آنها می خواستند از شرایط بحرانی عبور کنند. برای همین آنها با پیشنهاد و ابتکار عمل مسکو درباره اجلاس آستانه و بعدها سوچی موافقت کردند و بعد از آن ایران با این دو کشور همراهی کرد این راهنمای نحوه ورود باید راهنمای تحلیل ما برای درک این دو اجلاس و جایگاه کشورها در آن باشد. این امر نشان می دهد که اگرچه مناطق کاهش تنش در سوریه ایجاد شده؛ اما برخی از تحلیلگران می گویند تن دادن ترکیه به اجلاس آستانه و سوچی برای تجدید سازمان و تغییر عملیات خود است. عملیات عفرین می تواند اثبات این موضوع باشد. در واقع آنکارا از اجلاس سوچی و مذاکرات آستانه به عنوان پوشش برای تغییر اهداف خود استفاده می کند. اگر به سیاست های چند سال گذشته ترکیه نگاه کنید، یکی از دلایل ظهور کانتون کردی، سیاست های ترکیه در سوریه بوده است. شرایطی که در سوریه ایجاد شده، فارغ از انتقادهای جدی به عملکرد بشار اسد، بخش مهمی به سیاست های ترکیه و حمایت هایی که از داعش به عمل آورده، برمی گردد. این سیاست ها سبب کلنگی شدن وضعیت در سوریه شده است. از طرفی به نظر می رسد شرایط ترکیه درباره عملیات عفرین از نظر دیپلماسی عمومی نسبت به قبل بحرانی تر شده است. با توجه به انتقاداتی که از جانب ایران به این عملیات شده، به نظر می رسد این سفر تلاش برای توضیح دادن به مقامات ایرانی درباره اهداف این عملیات باشد و تلطیف ذهنیت مقامات ایرانی و افکار عمومی ایران نسبت به این عملیات به شمار می رود؛ اما در خود ترکیه برخی اعتقاد دارند اگر دولت به جای مبارزه با کردها به حقوق برابر شهروندی اهمیت دهد، دیگر کردها تهدید نخواهند بود.