ما یک اقتصاد بیمار داریم و تمام این رفتارها نشات گرفته از این اقتصاد بیمار است. تمام افراد یک جامعه نمی توانند در تولید نقش داشته باشند. اگر شرایط کشورهای توسعه یافته را مطالعه کنیم، در هیچ کشوری به اندازه ایران بهره بانکی به سپرده ها تعلق نمی گیرد. این بهره بانکی نوعی آفت برای اقتصاد جامعه است. افراد به جای اینکه وقت و زمان برای راه اندازی یک کارگاه تولیدی صرف کنند ترجیح می دهند سرمایه شان را در اختیار یک موسسه مالی اعتباری قرار دهند و سود سرمایه شان را برداشت کنند. اولین گام برای توسعه یک اقتصاد تولیدی و صنعتی این است که بهره بانکی حذف شود. پول های بادآورده ای که از طریق خرید و فروش دلار و سکه یا دلالی در معاملات ملکی به دست افراد می رسد، تیشه به ریشه زیربناهای جامعه ما می زند. تمام این موارد نشان از یک بیماری اقتصادی دارد.

باید ساختار از پایه اصلاح شود. چطور می شود دولت به یک موسسه مجوز بدهد و این موسسه یک درصد سودی را تعیین کند و فعالیت کند و پول های مردم را که جمع کرد، ناپدید شود. دولت در این زمینه بی توجهی کرده است و اینکه حالا بگوید این موسسه ها معتبر نیستند کافی نیست: به جای این کار باید مانع ایجاد چنین موسساتی شود.