کمبود آب درشهرهای بزرگ مشکلی نیست که امروز و دیروز پیش آمده باشد: مشکلی است که بخش اعظم آن به استفاده بی رویه و بی ضابطه در صنعت کشاورزی برمی گردد. به همین دلیل براین باورم که اصلاح الگوی مصرف آب دروزارت جهاد کشاورزی می تواند کمک شایانی به کاهش دغدغه های شهروندان شهرهای بزرگ درخصوص آب و کمبود آن باشد. به تازگی خبری را شنیده ام که حکایت از کمبود شدید آب در کیپ تاون آفریقا دارد. کمبود به حدی است که گفته می شود طی چند هفته آینده آب شرب آنها به کلی رو به اتمام می رود. این اتفاق اما، می تواند به نوعی زنگ خطری جدی برای ما نیز به حساب آید چرا که به نظر نمی رسد مدیران مسوول و مرتبط ما در پایتخت، تاکنون حتی به احتمال وقوع چنین حالتی «فکر» کرده باشند. از سویی در شهرهای ایران به دلیل خلا وجود مدیریت یکپارچه شهری، تامین و توزیع آب شرب برعهده وزارت نیرو و به طور ویژه شرکت آب منطقه ای است. در مقابل، مدیریت اداره شهرهای بزرگ جهان برعهده شهرداران آن شهرهاست و نهادهایی مانند آب و برق و گاز و... موظف به اطاعت و تبعیت از مدیریت و سیاست های شهرداران هستند. به همین دلیل به نظر می رسد درعین حال که موضوع آب به شهرداری برنمی گردد و مرتبط نمی شود، اگر قانون مدیریت یکپارچه شهری نهایی و ابلاغ شود و به تبع آن سازمان های مرتبط تحت لوای مدیریت شهری درآیند، آن وقت شهرداری می تواند به عنوان متولی اداره شهر، با بسیج نهادهای دست اندرکار، فکری برای بحران هایی اینچنینی در شهری چون تهران بکند. شاید برای همین هم باشد که سیاستگذاران شهری ما تا این حد برتصویب این قانون تاکید داشته و دارند. ولی اگر بخواهیم صادق باشیم، به طور خلاصه می توان مدعی شد که در شرایط فعلی، تا امروز نه تنها در شورا و شهرداری به این موضوع فکر نشده که به تبع آن، راهکاری نیز برای آن اندیشیده نشده است.