در دوره صفوی هر ایالت و ولایتی سیستم قضایی خود را دارا بود. بالاترین مرجع قضایی محلی، خان ها یا بیگلربیگیان بودند. هرکدام از خوانین ایالات و ولایات برای خود شاهک هایی بودند که حکمشان نافذ و بی معطلی توسط داروغه و عسس اجرا می شد. از طرف خان نماینده ای به نام «داروغه» (قاضی محکمه جنایی) تعیین می شد که شخصی به نام «عسس» را تحت امر خود داشت که احکام صادره از سوی خان را به موقع به اجرا می گذاشت. البته حکم خان به عنوان رئیس محکمه جنایی ممکن است توسط دیوان بیگی مورد تجدیدنظر قرار بگیرد. خان ها با قدرتی که داشتند در حکم پادشاهان کوچکی در ایالت خود بودند، همواره از قدرتشان برای سود و منفعت خود استفاده می کردند و طی قرن ها رعایا را استثمار می کردند.