برانگیخته شدن حساسیت های عمومی نسبت به شیوه و روال جاری مدیریت شهری، در چهار سال گذشته، بیش از هر چیز محصول اختلافات دامنه دار و پرطنین دولت یازدهم و نظام مستقر مدیریت شهری کلان شهرها بود. در این جدال، دولت در شورای عالی شهرسازی و معماری ایران تبلور می یافت که متشکل از تعدادی وزارتخانه و سازمان به ریاست وزارت راه و شهرسازی بود و نماد اصلی نظام مدیریت شهری در ایران، در شهرداری تهران متبلور می شد. در نسبت میان دولت ملی از یک سو و دولت محلی از دیگر سو در ایران یا به عبارتی در نسبت بین دولت و مجلس از یک سو و شهرداری و شورای شهر از دیگر سو، دولت عملا با تهیه، تصویب و ابلاغ طرح جامع، در جایگاه تدوین