ترجمه در وطن ما چیز تازه ای نیست. بسیاری از بهترین متون فارسی ترجمه هستند. از قرآن تا تاریخ بلعمی گرفته و کلیله و دمنه و... این سبب شده توان زبان فارسی بیشتر شود. وقتی می بینید کاری مثل قرآن به آن شیوایی ترجمه شده یا «حاجی بابای اصفهانی» یا «کنت مونت کریستو» و رمان پیچیده آقای جویس، چطور ممکن است بگوییم که این جمله به فارسی ترجمه نمی شود. واقعا چیزهای حیرت آوری در این زمینه دیده ام. سعی من این است که با وجود دقت در ترجمه متن مقهور زبان اصلی نشوم. خیلی ها به من خرده می گیرند که حتی یک کلمه هم در ترجمه من نادیده گرفته نمی شود. راست هم می گویند. به این دلیل که من عقیده دارم آن یک کلمه اگر مهم نبود