هوشنگ ظریف به اعتقاد من وجهه ای در نوازندگی تار داشت که هم پای نوازندگی فرامرز پایور در سنتور بود، چنان که با یکدیگر هم همکاری می کردند. در آن زمان هوشنگ ظریف تکنیک پیشرفته و خاص خود را ارایه کرد چنان که استاد پایور هم تحولی از منظر فیزیکی در نواختن سنتور به وجود آورد. ظریف هم در شیوه تار نوازی در همان مایه ها تکنیک های جدیدی را ارایه کرد. به انضمام اینکه تکنیک های ایشان مختص به خودشان و پیشرفته بود، علم کاملی هم در موسیقی سنتی ایران داشتند. وقتی کسی در هنرستان تدریس می کند باید بر تمام اصول موسیقی کلاسیک ایران اشراف داشته باشد و او از این دو جنبه سرشار بود که در نهایت توانست شاگردان تراز اولی را در موسیقی تربیت کند.