سنت های جامعه ایرانی سرشار از نشانه های انسان دوستی و مردم داری است. مشارکت مردم در امور خیریه نیز یکی از همین نشانه هاست که در طول تاریخ این سرزمین مشاهده می شود. در گذشته اما امور خیریه و کمک به نیازمندان جامعه بیشتر از طریق نهادهای محلی مانند مساجد انجام می شد و مردم بیشتر کمک های مالی خود را در این مکان ها به بزرگان یا ریش سفیدان محله یا کسانی که در کارهای خیر دستی بر آتش داشتند، تحویل می ‎دادند.

این افراد نیز بخوبی از مشکلات نیازمندان محل آگاه بودند و می دانستند چگونه باید آنها را مرتفع کنند. به عنوان مثال در گذشته لباس یا سایر لوازم مورد نیاز خانواده های کم درآمد برای ایام عید در روزهای نزدیک به شروع سال نو توسط همین خیریه های مردمی محلات تامین می شد.