خبر استعفای آقای نجفی من را به دو دلیل بسیار متاثر کرد: نخست آنکه آقای نجفی یکی از مدیران استرتژیست جمهوری اسلامی ایران است و ایشان در همه مناصبی که حضور داشته اند خوش درخشیده اند. ایشان فردی متین، موقر، اهل اندیشه، با سلامت نفس و سلامت کار است که متاسفانه به دلیل بیماری مجبور به استعفا از شهرداری تهران شده اند. دلیل و نگرانی دوم من برای کاری است که ایشان با همکاری شورای پنجم که حقیقتا شورای موفقی تاکنون بوده است، در شهرداری تهران آغاز کرد. کاری که به سبب انجامش پس از گذشت چند ماه می شد انتظار آغاز یک مرحله جدیدی را از مدیریت در شهرداری تهران داشته باشیم.

آقای نجفی بر مشکلات جاری شهرداری تهران که عمدتا مربوط به دوران مدیریت قبلی است فائق آمد. این مشکلات به نحوی بود که اگر خود قالیباف در شهرداری می ماند امکان ادامه آن مسیر به دلیل شکافی که میان هزینه ها و درآمدهای شهرداری به وجود آمده و منجر به پدید آمدن بدهی بیش از 50هزار میلیاردی در شهرداری شد، وجود نداشت. آقای نجفی پس از مدت ها تجزیه و تحلیل وضع موجود، ساختار جدیدی را در نظر گرفت که با موفقیت به مسیر خود ادامه می داد و امیدوارم این مسیر پس از رفتن احتمالی آقای نجفی ادامه پیدا کند.

امید من به انسجام، توانایی و تسلط شورای شهر پنجم است. شورای پنجم شورایی متشکل از افراد با تجربه و افراد جوان و با نشاط است. این شورا قادر خواهد بود معضلاتی از این دست مانند رفتن آقای نجفی را جبران کند. من متصور هستم مسوولیت شورا همچنان باقی است و امیدوارم کارهای نیمه تمام آقای نجفی را مانند اصلاح ساختار شهرداری، کاهش هزینه های اداره شهر و افزایش درآمد شهرداری ادامه دهند. اگر شورای پنجم بتواند آقای نجفی را قانع کند و همچنین معالجات ایشان موفق باشد اتفاق خوبی است اما اگر مصلحت بر رفتن ایشان از شهرداری باشد، شورا حتما باید این خلا را با انسجام، صمیمیت و همچنین بدون تلف کردن وقت پر کند. آنچه برای آقای نجفی، مجموعه اصلاح طلبان و همچنین شورای پنجم اهمیت دارد، ادامه مسیر سالم سازی، شفاف سازی و فعال سازی فعالیت های مدیریت شهری در تهران است. این مهم مسوولیت خطیر شورا را گوشزد می کند.