زمانی که از کلمه «نوآور» استفاده می کنیم، چه تصویری به ذهن ما متبادر می شود؟ فردی که زیر نور تنها یک لامپ در ظلمات شب روی میز نقشه کشی خود خم شده و فنجان قهوه خود را اندک اندک می نوشد و تعداد زیادی کاغذ مچاله شده دور و بر او روی زمین افتاده است؟

حقیقت این است که فضای بسیار زیادی برای بحث و تغییرپذیری در تصویر بالا وجود دارد (آیا قهوه واقعا برای خلاقیت خوب است؟ آیا نوآوران جغدهای شب هستند؟)، اما ایده ای که به نظر می رسد در این دیدگاه سفسطه آمیز باشد، این است که یک نوآور به تنهایی عمل می کند. این یکی از معمول ترین تصورات غلط است. استیون جانسون در کتابش «ایده های خوب از کجا ناشی می شوند» در مورد این موضوع بحث می کند و می گوید که چگونه ایده های شبکه ای (ایده هایی با مشارکت کننده ها و ایده های مرتبط متعدد) واقعا باارزش ترین و مخرب ترین ایده ها هستند.