در اقتصاد ایران از آنجا که سیاستگذار، در فقدان یک چارچوب مناسب سیاست پولی، همواره از لنگر اسمی ارز برای اهداف سیاست پولی خود بهره برده است، لذا کنترل نرخ ارز برای دولت ها از اهمیت زیادی برخوردار بوده است و از گذشته، دولت ها همواره تمایل زیادی به تثبیت نرخ ارز اسمی داشتند. مساله آن است که اقتصاد ایران همواره با یک تورم مزمن و ساختاری مواجه بوده است به طوری که میانگین نرخ تورم چهار دهه گذشته رقمی در حدود 19 درصد بوده است. در شرایط تورمی، حمایت از سیاست تثبیت نرخ ارز اسمی، مستلزم مداخله گسترده بانک مرکزی در بازار ارز و فروش ارز از محل ذخایر ارزی است. از آنجا که چنین سیاستی به مدت طولانی قابل دوام