خیلی ها او را با عنوان «مادر شعر کودکان» می شناسند که البته پر بیراه هم نیست، چرا که پروین دولت آبادی در طول 84 سال زندگی بی وقفه برای کودکان کار کرد. علاقه اش به ادبیات اما پا برجا بود اما وقتی به همراه پدرش که سرپرستی پرورشگاهی را به عهده داشت قدم به آنجا گذاشت، تصمیم گرفت برای کودکان فعالیت کند.

خیلی ها بر این باورند که شعر او بود که دنیای زبانی شعر کودکان را متحول کرد. او از ویژگی های طبیعی مانند خورشید، ماه، چهارفصل و هر آنچه در طبیعت وجود دارد آشنایی زدایی و آنها را به گونه ای شگفت برای کودکان دوباره سازی کرد. شاید معروف ترین سروده اش که همچنان برای نسل های حاضر هم آشناست شعر «جمجمک برگ خزون» باشد. تا پیش از او شعر کودک بسیار پندگرا بود ولی از این پس و با ورود شاعرانی همچون او شعر کودک با جوهر زیبایی شناختی مطرح شد.

هر چند کمتر بچه ای از کودکان نسل دهه های 40 و 50 است که شعرهای او را نخوانده باشد اما هنوز هم بچه ها با شعرهای او ارتباط می گیرند و روی بسیاری از شعرهایش آهنگ گذاشته شده و به صورت سرود منتشر شده اند. دولت آبادی از نوجوانی به شعر فارسی توجه نشان داد و اشعاری به وزن های نیمایی و قالب های کلاسیک دارد. او آثار متعدد و پرباری در عرصه ادبیات کودکان دارد که از جمله آنها می توان به «بر قایق ابرها»، «شوراب»، «هلال نقره سا»، «آتش و آب»، «باز می آید پرستو نغمه خوان»، «گنجشک و وزغ»، «شهر سنگ»، «در بلورین جامه انگور»، «گذری در ادبیات کودکان» و «جمجمک برگ خزون» اشاره کرد. ویرایش بیش از 20 کتاب کودک از دیگر فعالیت های دولت آبادی است. پروین دولت آبادی در 27 فروردین 1387 به دلیل آنچه کهولت سن اعلام شد در تهران درگذشت.