در میان نویسندگان خارجی تاثیرگذار بر ادبیات داستانی ایران و سلیقه کتاب خوانان کشورمان، بدون شک گابریل گارسیا مارکز جایگاه مهم و ویژه ای دارد. مارکز چنان در ایران محبوب است و چنان آثارش به عنوان الگو و معیار داستان خوب مطرح بوده و هست که فارغ از حیثیت جهانی اش می توان به طور خاص از تاثیرش بر داستان ایرانی سخن گفت: چنان که انگار نه نویسنده ای هزاران فرسنگ آن سوتر در کشور کلمبیا، که نویسنده ای از ما و در میان ما بوده است. بخش مهمی از این خصلت مارکز را باید ناشی از سبک و سیاق نوشتار او و قرابت های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی آمریکای