بر فرض صحت این دعوی (که مولف نمی تواند بی طرفانه بنویسد)، اگر با تمام مواظبت و دقت، باز به حکم طبع بشری ممکن نباشد بی غرضانه و بی طرفانه صرفا تاریخی نگاشت، نظر به گذشتن زمان و بیم محو شدن حقایق و جریانات گذشته، من اقدام به ثبت پاره ای مسائل تاریخی با اتکا به اسناد موجود کرده ام.

خوب است دیگران هم در همین حدود، تاریخی با همین سیاست بنویسند؛ به شرطی که متکی بر اسناد باشد تا از امتزاج و اختلاط این تاریخ، مردم بی طرف بتوانند نتیجه مطلوب را به دست آوردند و الا اگر بنا باشد ما که خود در کار بوده ایم چیزی ننویسیم، دیگران هم که در کار [بودند]، سکوت کنند تاریخ این مدت نیز مانند تاریخ مشروطیت و تواریخ دیگر کشور از میان خواهد رفت و وقتی به فکر جمع آوری خواهند افتاد که دیگر نه سندی دردسترس کسی باقی است و نه اطلاعاتی و یادداشتی و مسموعات صحیحی باقی مانده است و این خطاست!