اردیبهشت 97 را در حالی آغاز می کنیم که ساعت شنی برجام، موعد بیست ودوم این ماه را به عنوان نقطه پایان نشانه رفته است. طی چند روز گذشته طرفین مواضع خود را به کرات اعلام کرده اند. محمد جواد ظریف در سفر اخیر خود به نیویورک اعلام کرده است که «ایران انتخاب های گسترده ای در صورت خروج آمریکا از برجام دارد» و عراقچی توافق نامه برجام را توافقی امنیتی دانسته که «با امنیت منطقه و بین الملل سروکار دارد».

از سوی دیگر 500 نفر از نمایندگان پارلمان های آلمان، فرانسه و انگلیس نیز در نامه ای به اعضای کنگره آمریکا برجام را «مشارکتی فراآتلانتیک» نامیده اند که حاصل 13 سال مذاکرات دیپلماتیک است و با تاکید بر ضرورت پایبندی طرفین به این توافق، عنوان داشته اند که «اگر برجام از بین برود، ایجاد یک ائتلاف بزرگ دیگر حول تحریم ها علیه ایران ناممکن خواهد بود». به رغم پافشاری سایر امضاکنندگان بر پایبندی به برجام، تصمیمات خلق الساعه رئیس جمهور آمریکا در مورد معاهدات مختلف اعم از ناتو، نفتا، یونسکو، پاریس و...، موجی از نااطمینانی و نگرانی را در اقتصاد کشور به وجود آورده است که التهابات بازار ارز را یکی از مصادیق آن می توان دانست. بازی ساعت شنی تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و آیا در صورت چرخاندن ساعت، 120 روز بعد باز همین آش و همین کاسه خواهد بود؟ باشگاه اقتصاددانان در پرونده امروز خود به بررسی وضعیت حال و آینده برجام پرداخته است.