یادم می آید در سال 1374 حدود 32 میلیارد دلار از بدهی های ایران سررسید شده بود و دولت منابع لازم را برای پرداخت این بدهی ها نداشت. آن موقع در وزارت نفت بودم قصد داشتیم زیرساخت های لازم برای ایجاد پارس جنوبی را ایجاد کنیم. بدیهی است در شرایطی که کشوری بدهکار باشد، اعتبار بین المللی او نیز خدشه دار می شود اما با توجه به برندی که شرکت ملی نفت داشت توانستیم با وجود این بدهی بزرگ حدود 30 میلیارد دلار فاینانس برای ایجاد پارس جنوبی جذب کنیم. این میزان فاینانس بعدها پلت فورمی را ساخت که بر اساس آن دولت آقای خاتمی توانست پارس جنوبی را توسعه داده و عملا آن نقطه از کشور را به کارگاهی عظیم برای سرمایه گذاری