فیلم من با عنوان «نوشتن روی برف» که در این دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر (در دو بخش) شرکت دارد، هفتمین فیلم بلند داستانی است که ساخته ام و من علاوه بر آنها چندین فیلم کوتاه و مستند هم ساخته ام. همه این فیلم ها تلاشی است برای اینکه جنبه های انسانی را به پیش زمینه بفرستم و سیاست را به عقب نشینی به پس زمینه وادار کنم. علتش این است که باور دارم ما (فلسطینی ها) جامعه نیز هستیم، همچنان که تاریخی داریم، زبانی، آداب و رسومی و هنر و فرهنگ داریم. من در سینما مدام با همه اینها دست وپنجه نرم می کنم. کار من این است که هویت فلسطینی را از طریق هنر به نمایش بگذارم، چون معتقدم سینما می تواند وسیله ارتباطی خوبی باشد میان ما فلسطینی ها و دنیا برای اینکه داستان هایمان را از طریق هنر بگوییم و مضامین انسانی را بیان کنیم، چون سیاست که همیشه سر جایش هست و 70 سال است که هست. این کافی نیست که بگوییم ما قربانی هستیم و تحت اشغال اسرائیلی ها قرار داریم و علیه اشغالگران می جنگیم... همه اینها را می دانیم، ولی مسئله ای که باید مطرح کنیم این است که فلسطینی ها چه کسانی هستند؟ این همان چیزی است که قصد دارم نشان بدهم؛ به همه مردم دنیا و همچنین به مردم ایران.