امروز مسلم است که هوشنگ گلشیری تمام تلاش خود را صرف داستان کوتاه می کرد و شاید به نوعی رمان نویسی برایش کاری بود کنار حیطه مورد علاقه و محبوبش، یعنی داستان کوتاه. اما در همین روند و روال هم از او آثار درخشانی می بینیم که یکی شان، یعنی «شازده احتجاب» هنوز هم صدرنشین سیاهه های برترین رمان های تاریخ ادبیات داستانی ایران است. اینکه چرا این اثر مختصر از منظر کمیت و مفصل و عمیق از منظر کیفیت به چنین مرتبه ای رسیده بارها مورد بحث قرار گرفته است. اگر بخواهیم به طور مختصر اما همان دقایق و ظرایف را مورد بازبینی قرار دهیم به اجمال باید بگوییم اهمیت این اثر گلشیری در همان صفتی است که اکثر شاهکارهای تاریخ