راستش خیلی طول کشید تا همین چند خط را بنویسم. چند روز لپ تاپ را جلوی رویم می گذاشتم و به صفحه سفید مقابلم خیره می شدم. دستم به نوشتن نمی رفت. چه باید بنویسم؟! از«مضرات نفس کشیدن در هوای آلوده»، «طرح های بی سرانجام مقابله با آلودگی هوا»، «زمستان های نفسگیر» یا «رویای هوای پاک» و «خواب رفتگی ذهن مسوولان و خفگی بی پایان ما در روزهای سرد»؟ دست دست می کردم نه به این خاطر که در روزهای فروردین و اردیبهشت ماه به راحتی نفس می کشیم و چشم های مان به غیر از خاکستری، رنگ های دیگری می بیند. همه اش به این فکر می کردم چرا تا وقتی هوای شهر از آلودگی بالا نیاورده است، نفس کشیدن برای مان مهم نیست؟ یادم می آید