حفر آبراهه در نزدیکی کوه آثوس برای خشایارشاه جنبه حیاتی داشت؛ چراکه در غیر این صورت ایرانیان باید کیلومترها در امتداد یک شبه جزیره به سوی جنوب دریای اژه کشتیرانی کرده و دوباره همان مسیر را پس از رسیدن به دماغه جنوبی شبه جزیره به سوی شمال طی کنند؛ اما خشایارشاه از این کار خودداری ورزید؛ زیرا یکی از سرداران او به نام مردونیه، دوازده سال پیش طی حمله به یونان ناوگان ایران را به سوی دماغه شبه جزیره هدایت کرد؛ اما هنگامی که ناوگان ایرانی در جنوب دماغه در حال دور زدن به سوی شمال بود گرفتار توفان سختی شد و اکثر کشتی های ایرانی غرق شدند. خشایارشاه برای پرهیز از این خطر، به مهندسان ارتش ایران دستور داد، آبراهی را از ساحل شرق شبه جزیره به ساحل غربی آن حفر کنند. پس از کندن آبراه، ناوگان ایران یونان را درنوردید. با این حال، آنها پس از فتح آتن از همان آبراهه به سوی ایران بازگشتند.