در تاریخ روابط بین الملل این حجم از مخالفت با ایالات متحده آمریکا در یک موضوع سابقه ندارد. آنها هم در جنگ جهانی اول و هم در جنگ جهانی دوم و حتی در درگیری با کره و ویتنام در دهه 50 میلادی و همچنین نبرد با طالبان و صدام متحدان اروپایی و غیراروپایی داشتند. آنها حتی در قضیه تحریم های هسته ای بر ضد ایران در دوره احمدی نژاد علاوه بر متحدان اروپایی، روسیه و چین را هم با خود داشتند؛ با وجوداین این بار فقط مثلث برمودای ترامپ و بن سلمان و نتانیاهو است که خواهان غرق کردن دولت های مستقل و ملی مانند ایران است. تنهایی ترامپ دلایل خود را دارد. در این باره نکات زیر درخور توجه است.

1- برجام اگر یک توافق بین المللی هم نباشد که هست، چراکه مصوبه شورای امنیت سازمان ملل است، حداقل یک تعهد بین المللی است؛ بنابراین شکستن یک توافق و تعهد بین المللی زیبنده قدرت های جهانی نیست و فقط این مهم از شخصیتی کاسب مثل ترامپ برمی آید که اخلاقیاتش ورد زبان جهانیان است.

2- برجام محصول چند سال مذاکره نفس گیر میان ایران و پنج به علاوه یک بود. مذاکراتی سخت که برخی اوقات به بن بست هم می رسید، ولی با اراده طرفین با انعطاف دو طرف با بازی برد-برد به فرجام رسید.

اما ترامپ خواهان بازی برد-باخت است و این منطق موردپذیرش عقلای دیگر کشورها نیست.

3- دوره زورگویی قدرت های جهانی به پایان رسیده است، همان طورکه دیگر مدت ها از غرق شدن کشتی ها در مثلث برمودا خبری نیست و فقط اسمی مانده از آن است.

مثلث برمودای ترامپ و نتانیاهو و بن سلمان هم با تدبیر نظام جمهوری اسلامی و عقلای جهان سیاست محکوم به فراموشی است. راهبرد عزت، حکمت و مصلحت نتیجه داده است.