سال 60 و زمانی که مسوولیت رادیو و تلویزیون به من واگذار شد، به دلیل وابستگی این سازمان به نظام شاهنشاهی و پیش از انقلاب، تسویه نیروی بسیاری در آن صورت گرفته بود. آمار نشان می داد که چیزی حدود سه هزار نفر از کارکنان صدا و سیما باز خرید، بازنشسته یا اخراج شده بودند. بیشتر کسانی در معرض تسویه قرار گرفته بودند که سابقه کارشان طولانی بود و جزو نیروهای باتجربه به حساب می آمدند. در نتیجه این شرایط ما در صدا و سیما با خلا نیروی متخصص و متعهد در تمامی حوزه ها مواجه شدیم.

آقای قاسم افشار یکی از آن کسانی بود که آن روزها در آزمونی که برای جذب گوینده گذاشته بودیم، جذب سازمان شدند و از نظر تعهد اسلامی و تعهد به انقلاب و پایبندی به امام فرد بسیار برازنده ای بودند. از طرفی به دلیل متانت و شیوایی که در کلام شان بود، برای مردم بسیار جذاب بودند. همچنین به دلیل شیوه خاصی که ایشان در خوانش خبر داشتند، معمولا سعی می کردیم اخبار خوب و مهم را عمدتا به آقای افشار بدهیم. البته گویندگان خوب دیگری هم بودند اما آنها به صورت شیفتی کار می کردند. اما آقای افشار با توجه به ویژگی های اخلاقی و نوع پوشش و آرایش سر و صورت و چهره ای که داشتند، وقتی در تلویزیون حاضر می شد به مردم آرامش می داد. همین باعث شده خاطرات خوبی از آقای افشار در ذهن نسل قدیمی تر جامعه باقی مانده باشد. علاوه بر این، دو حادثه مهم در زندگی آقای افشار اتفاق افتاده که باعث افزایش احساس همدردی مردم با ایشان شده: در اتفاقی تلخ مدادپاک کن در گلوی دختر دبستانی ایشان گیر کرد و تا از مدرسه او را به بیمارستان برسانند، فوت کرد. از دست دادن یک کودک در خانواده آقای افشار میزان ارادت مردم را به این گوینده خبر بیشتر کرد. خبر تلخ فوت ایشان ما و همه مردم را اندوهگین کرده است. ان شاء الله خداوند ایشان را که یکی از بهترین خدمتگزاران مردم بودند، رحمت کند.