«خدای کشتار» همین طور دارد مخاطب می گیرد. اگر تعداد اجراهای این اثر از دستمان در نرفته باشد، قرار است برای ششمین بار اجرا شود؛ این بار در تئاتر شهرزاد و با کارگردانی علی سرابی و بازیگرانی که دو سال گذشته هم در این تئاتر بازی کرده اند مانند نوید محمدزاده.

اجرای چندباره متون کلاسیک مانند آثار شکسپیر و در صدر آنها هملت تا اندازه ای قابل درک است اما هنوز بر کسی روشن نیست که برخی آثار مثل همین خدای کشتار یا مثلا «همان همیشگی»، «رقص کاغذ پاره ها» و «خنکای ختم خاطره» چگونه است که پای ثابت سالن های تئاتر هستند و دست کم در سال دو تا از این آثار را روی صحنه داریم. البته درباره خدای کشتار می توان حدس هایی زد؛ این نمایشنامه فقط چهار کاراکتر دارد که در قالب دو خانواده در یک صحنه اصلی که سالن پذیرایی یکی از این دو خانواده است با هم دیالوگ برقرار می کنند. نه اجرایش بریز و بپاش چندانی دارد و نه دنگ و فنگ زیادی؛ متن هم به قدری از مایه های کمدی و کنایه بهره برده که هم مخاطب خاص و هم عام از تماشای اثر لذت ببرند. در کنار همه اینها سال 92 همین نمایشنامه را علیرضا کوشک جلالی به صحنه برد و رکورد پرفروش ترین تئاتر سال را به دست آورد.

نوید محمدزاده از سال 95 با خدای کشتار همراه شده است. این نمایشنامه که سال 2006 توسط یاسمینا رضا نوشته شده اولین بار به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی سال 1387 در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت. ظاهرا استقبال بد نبود که کوشک جلالی تصمیم گرفت بار دیگر آن را اجرا کند؛ یک بار در سال 91 و بار دیگر در سال 92 این نمایشنامه در تئاتر شهر به صحنه رفت. دو سه سالی گذشت و این بار علی سرابی درصدد برآمد که این نمایش را به صحنه ببرد. یک بار در سال 95 و بعد سال گذشته در تئاتر پالیز و خرداد امسال در سالن شهرزاد این نمایش به صحنه می رود. نوید محمدزاده که دو سال پیش هم بازیگر خدای کشتار بود، به همراه ستاره پسیانی، مارال بنی آدم و علی سرابی در این نمایشنامه بازی می کند.