خداوکیلی دنیای باحالی است، به رقصیدن آدم هم کار دارند. محمود دولت آبادی هیچ گاه روستازاده بودنش را پنهان نکرده و همواره «دولت آباد سبزوار» را شناسنامه و بخشی از هویت و پیکره شخصیتی اش می داند. گاه و بی گاه به مناسبت های مختلف فرهنگی هنری، یکی از افراد حاضر در آن مراسم یا اجرا و نمایش بوده و هست. این حضور جاری و پرانگیزه، نشان می دهد که اساسا او اهل تفرعن و گوشه نشینی و ادا و اصول شبه روشنفکرانه نیست.

دولت آبادی را از سالیان دور بدون آنکه تاکنون حتی یک بار از نزدیک با یکدیگر همکلام شده باشیم، می شناسم. از همان دوران نوجوانی از نثر ساده و در عین حال سروشکل دارش و فضاسازی چشمگیر در آثار داستانی