من هم مثل همه آدم هایی که در عرصه فرهنگ و هنر فعال هستند، روزهای خوشی را سپری نمی کنم. رکود همه جانبه ای بر ذهن ما حاکم شده و مدام با خودمان فکر می کنیم امروز هم بگذرد تا ببینیم فردا چه پیش می آید. طبعا این روزمرگی عمر ما را تلف می کند بی آنکه حاصل زیادی داشته باشد.

این روزها جمله ای که بهرام بیضایی گفته بود، گاه و بی گاه در ذهنم مرور می شود‎. در گپی خصوصی که با هم داشتیم، در باب اینکه در این شرایط چه باید کرد، آقای بیضایی پاسخ داد: «باید کار کرد!» این همیشه در ذهن من ماند: اینکه در هر شرایطی بهترین کار این است که آدم کار کند، حتی اگر امیدی برای به بار نشستن و به سرانجام رسیدن کارش نداشته باشد.