شاه طهماسب صفوی بیشتر برای زیارت حضرت حمزه که او را جد اعلای خود می دانست و در شهرری مدفون است از قزوین به حضرت عبدالعظیم می آمد و هربار چند روزی را به شکار می گذراند. به سبب فراوانی صید و آب و درخت بر آن شد تا ده طهران را به صورت پایگاهی مطمئن در آورد.

بنابراین در 961 قمری دستور داد تا گرداگرد آن حصاری کشیدند که به تیمن 114 سوره قرآن، 114 برج در آن ایجاد و در زیر هر برج یک سوره از قرآن دفن کردند. این حصار دارای چهار دروازه بود؛ «دروازه حضرت عبدالعظیم» در نزدیکی میدان مولوی در تقاطع بازار و خیابان مولوی، «دروازه شمیران» در خیابان چراغ برق در مدخل پامنار، «دروازه قزوین» در انتهای بازارچه معیر در محل میدان شاپور، «دروازه دولاب» در کمرکش خیابان ری. این حصار و دروازه ها تا اواسط سلطنت ناصرالدین شاه پا برجا بود.