آرشیو چهار‌شنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۷، شماره ۶۸۰۱
ورزشی
۲۳
1 روز تا جام جهانی

گروه هشتم (لهستان، سنگال، کلمبیا و ژاپن)

یک گروه متوازن و برابر

وصال روحانی

در این گروه هرچیزی متصور و هر اتفاقی امکان پذیر است و با اینکه لهستان قدری بالاتر از سایرین به نظر می رسد اما کلمبیا و ژاپن هم امید جدی صعود دارند و سنگال هم می خواهد همان سنگال سال 2002 باشد که شگفتی آفرین شد و اعتباری تازه را بر فوتبال آفریقا افزود. با اینکه در گروه اول نیز به طور نسبی توازن قوا برقرار است اما در این زمینه گروه هشتم بی رقیب است و هر تیمی قابلیت صعود و در عین حال احتمال و امکان حذف دارد. قدر مسلم اینکه ژاپن پس از برکناری پر سروصدای وحید هلیل هودزیچ بوسنیایی و رویکرد به یک مربی بومی (اکیرانیشینو) توقعات را نسبت به خود بالا برده، زیرا هر نتیجه ضعیف احتمالی سیاست تغییر دیر هنگام مربی را دراردوی سامورایی های آبی بیش از پیش به زیر سوال خواهد برد و با اینکه تعدادی از لژیونرهای ژاپنی در بالاترین سطح فوتبال اروپا توپ می زنند اما فوتبال همچنان سر راست و بی دوز و کلک و بواقع فاقد حرفه ای گری های افراطی ژاپن شاید یک بار دیگر بلای جان و مانع صعودش به مرحله حذفی در ششمین مرتبه راهیابی پیاپی این تیم به جام های جهانی شود. لهستان که از چنین حرفه ای گری هایی بی بهره نیست، بیش ازحد بر یک نفر (رابرت لوان دوفسکی معروف) متکی است و تجربه نشان داده که هر چند می تواند گاه در مرحله مقدماتی جام جهانی و «یورو» به پیروزی برسد اما فاقد ابزار درخشش در این مرحله است، برای کلمبیا گذشته و آرزوهای تحقق نیافته به طرز جالبی پیوند خورده اند. این کشور در طلایی ترین دوران فوتبالش هم که دهه 1990 و نسل کارلوس والدراما را در بر می گرفت هیچ گاه توقعات بزرگ موجود به خود را برآورده نکرد و حالا که به رغم داشتن امثال خامس رودریگس و رادامل فالکائو فاقد هافبک های خلاق و مدافعان هوشیار به حد کفایت است، فراتر رفتن از آن دوران به کاری بسیار سخت تر تبدیل شده است. این از دست تقدیر نیست که هدایت کلمبیا با یک آرژانتینی (خوزه سنتورپکرمن) است که کشورش کم مانده بود براثر صعود کلمبیا به مرحله نهایی جام جهانی امکان حضور در این مرحله را از دست بدهد اما در جامی که سرمربیان 5 تیم از 32 تیم حاضر در عرصه، آرژانتینی اند، رویکرد کلمبیای همسایه به مربیان آرژانتینی بدیهی ترین امر نشان می دهد.