نظر قرآن این است که: هرجا و در هر جامعه و در هر نظام، به هر گوشه ای از گوشه های هستی انسان، به هر نیازی از نیازهای انسان، به هر بعدی از ابعاد انسان بی توجهی شود، در آن جامعه نظام عادلانه ای سر کار نیست. خواه این گوشه غذا، لباس، نیاز جنسی، مسکن و بهداشت باشد و خواه این نیاز فراموش شده پیوند عالی انسان با حق باشد که او را براستی انسان می کند.

نشانه این مطلب هم شکست همه نظام های بی توجه به این بعد از ابعاد روح انسانی است. این مطلب در نگه داشت انسان و در نگه داشت خود آن نظام دخیل است. اگر به هندی ظلم کرده اند و او را در بی توجهی به زندگی دنیا و غذا و لباس طوری بار آوردند که همه این کمبودها