خدایا، ای آنکه در برابر آنچه می دهی، پاداش نمی خواهی. ای آنکه از بخشش خود پشیمان نمی شوی. ای آنکه پاداش بنده ات را نه هم وزن آنچه کرده، بلکه افزون تر می دهی. تو بی استحقاق ما نعمت می دهی و از روی تفضل گناه را می آمرزی. عذاب تو عین عدالت است و حکم تو خیر و صلاح ما. اگر عطا کنی، آن را به منت نیامیزی و اگر منع کنی، از روی ستم نباشد. به هر کس که سپاست گوید، جزا می بخشی، حال آنکه تو خود سپاس گفتن را به او الهام کرده ای و به هرکس که تو را ستایش کند، پاداش می دهی، حال آنکه تو خود به او ستایشگری آموخته ای. بر گناه کسی پرده می افکنی که اگر می خواستی، رسوایش می کردی و به کسی نعمت می دهی که اگر می خواستی،