یکی از مصائب و دشواری های روزمره اهالی مطبوعات مستقل، ارتباط با دانشگاهیان است. در رویدادهای مختلف، اعم از وقایع سیاسی یا اجتماعی یا فرهنگی، شمار چهره های معتبر دانشگاهی که حاضر می شوند با مطبوعات همراهی کنند و بدون پروا و بی چشمداشت اظهارنظر کنند، بسیار اندک است. محافظه کاری و ترس از دست دادن موقعیت دانشگاهی، کوچک شمردن مطبوعات تحت عناوین تحقیرآمیزی چون «ژورنالیسم سطی» و «روشنفکربازی»، وسواس های دانشگاهی یا بی جیره و مواجب بودن، سبب می شود، دانشگاهیان اندکی رسانه های مستقل را در تحلیل خبر و آگاهی بخشی به جامعه و به انجام رساندن رسالت روشنفکری، همراهی کنند. استاد فقید، دکتر محمدامین قانعی راد،