در هفته های اخیر گزارش های مختلف از کاهش شدید ارزش پول های ملی در اقتصادهای نوظهور از جمله ترکیه، آرژانتین، برزیل و روسیه منتشر شده که سوالاتی مهم را برای فعالان بازارهای مختلف مطرح کرده است. یکی از مهم ترین سوالات این است که آیا بحران ارزی به این کشورها محدود خواهد ماند یا به بازارهای مالی و بدهی جهان سرایت خواهد کرد.

دولت آرژانتین که پایان سال 2015 تشکیل شد و سیاست های بازار محور را در دستور کار خود قرار داده مجبور بوده با تبعات اجرای سیاست های پوپولیستی دولت های قبلی این کشور مقابله کند. نرخ بالای بیکاری و تورم، عدم دسترسی به بازارهای اعتباری جهان، کسری بودجه و... همگی میراث دولت های قبلی آرژانتین بودند.

در دو سال اخیر برخی مشکلات اقتصادی این کشور رفع شده اما اشتباهاتی نیز رخ داده که سبب بحران کنونی این کشور شده است. در واقع اگر برنامه های رئیس جمهوری آرژانتین به درستی و با سرعت لازم انجام شده بود اقتصاد این کشور نسبت به شوک های خارجی از جمله افزایش نرخ های بهره در آمریکا آسیب پذیری کمتر داشت.

اکنون دولت آرژانتین با صندوق بین المللی پول توافق کرده 50 میلیارد دلار وام بگیرد. این اقدام موافقان و مخالفانی دارد اما مردم آرژانتین با گرفتن وام از صندوق بین المللی پول مخالف هستند زیرا این نهاد را مسبب بحران مالی و اقتصادی سال 2001 این کشور می دانند.

در مطالب حاضر به علل داخلی و خارجی بحران ارزی و اقتصادی آرژانتین، اقداماتی که باید از این پس انجام شود، میزان آسیب پذیری اقتصادهای نوظهور در برابر شوک های ارزی و احتمال سرایت بحران بدهی ها در آرژانتین به اقتصاد جهان اشاره شده است.