نخبگان دانش ما طی تاریخ از نخبگان سیاسی مان جدا بوده اند. یعنی گروهی همواره سیاست می ورزیدند و گروهی دانش ورزی می کردند و نه تنها از هم جدا بودند، حتی همواره در برابر یکدیگر قرار داشتند و یکدیگر را قبول نداشتند.

نخبگان دانش مردان سیاست را غاصب می دانستند و سیاست مداران نخبگان را افرادی می دانستند که در عالم خیال سیر می کنند. بنابراین در طول تاریخ درک ما از دانش درکی انتزاعی بوده است. این وضعیت باعث شده است که امروز نیز دانش در سطح بماند، به مهارت تبدیل نشود و با دنیای واقعی پیوند نخورد. در ایران گاه روندی به سوی نزدیک سازی دانش و سیاست اتفاق می افتد؛ ولی به دلیل حرکات سینوسی در جامعه و سیاست ایرانی، این پیوند استمرار نمی یابد. هرچند برخی از اعضای دولت دانشگاهی هستند؛ اما تصمیم گیری هایشان بر مبنای ایدئولوژی است نه دانش.

منبع: از مقدمه کتاب «نخبگان دانش: مشارکت یا مهاجرت» نوشته دکتر محمدامین قانعی راد.