امروز برای من که نشسته ام توی تاکسی و این یادداشت را می نویسم، صبح چهارشنبه سی ام خرداد است ولی وقتی که شما این یادداشت را می خوانید امروزتان پنجشنبه سی ویکم خرداد است. یعنی من و این تاکسی یک روز از شما عقب هستیم. شما وقتی این یادداشت را می خوانید می دانید که بر امروز من چه گذشته است و من وقتی این یادداشت را می نویسم از امروز شما بی خبرم. من امروز نتیجه بازی ایران و اسپانیا را نمی دانم و شما امروز نتیجه این بازی را می دانید. روزهای ما با هم فرق می کند و قضاوت های ما وابسته به روزهای ما و حال و هوای آن روز است. آرزوی امروز من این است که تیم ملی مان باز هم نتیجه بگیرد و شما امروز می دانید که این آرزو محقق شده است یا نه... ولی هر اتفاقی که بیفتد این بازی «ما» را دوباره به هم نزدیک کرد. ایرانی های همه جهان در این بازی ها «ما» بودند و چه لذتی دارد این «ما» بودن...