فلسفه به وجود آمدن بیمه، ساختن پناهی است برای دوره پیری و ناتوانی و بیماری اعضای جامعه. قانون کارفرمایان را موظف کرده که کارکنان خود را بیمه کنند و سهمی از هزینه آن را خود و سهمی را از دستمزد ایشان بپردازند. بیمه گذاران پس از سال های طولانی که بیمه پرداخت می کنند به درستی انتظار دارند که بیمه حق آنها را محترم شمارد و به وقت ناتوانی و بیماری دستگیر آنها باشد. افسوس که ارکان نظام بیمه، تصور می کنند که در موسسه خیریه ای مشغول به کار هستند که از سر لطف و مرحمت خویش می خواهند دست بازنشستگان و بیمه شدگان را بگیرند. توهین و برخورد غیرمودبانه، مراجعین را گناهکار و کلاهبردار فرض کردن از برخوردهای روزمره کارمندان دفاتر خدمات درمانی است.