قاجار بدون امنیت و توان نظامی و ثبات اداری و با مشروعیت ایدئولوژیک ناچیز، تنها با توسل به دو نوع سیاست مکمل، در قدرت باقی ماند: عقب نشینی هنگام رویارویی با مخالفان خطرناک و مهم تر از این، دستکاری و تحریک اختلافات گروهی در جامعه ای چندپاره و متفرق. پس، آنان نه با توسل به زور و نه با علم اداره و حکومت، بلکه با بهره گیری از عقب نشینی های محتاطانه و برانگیختن و دستکاری اختلافات موجود در شبکه پیچیده ای از رقابت های گروهی، حکومت کردند.

منبع: آبراهامیان، یرواند (1384). ایران بین دو انقلاب، ترجمه احمد گل محمدی و محمدابراهیم فتاحی، چ 11تهران: نی.