1. بازی با پرتغال تازه تمام شده. همه از موقعیتی حرف می زنند که طارمی به پشت تور زد. مثل همیشه درگیر جزئیات می شویم و اصول کلی را فدا می کنیم. کاش آن موقعیت گل می شد تا دنیا برایمان بهشت شود. انگار نه انگار که تا دلتان بخواهد از این حماسه های زودگذر داشته ایم. حتی 8 آذر 76 هم نتوانست از ویرانه بی برنامه فوتبال ایران، یک آبادی به دردبخور بسازد. 8 آذر به دل تاریخ رفت تا دلمان را درست در همان روز به آن بازی و ستاره هایش خوش کنیم. باز هم برنامه های درازمدت و پیشرفت آینده را قربانی گذشته مان کردیم. فوتبال در خواب 8 آذر خوابید و تا سال ها مرد. بعد از بازی با پرتغال هم با حسرت از فرصتی حرف می زدیم که می توانست حماسه ای دیگر برای ما بسازد. حماسه ای برای آن که باز هم آن را قاب کنیم و بی اعتنا به زمان، با خاطره هایش خوش باشیم. تا سال ها....