استاد حیدریان یکی از بهترین شاگردان استاد کمال الملک و نیز از استادان من بود که خانه بزرگی در میدان آرژانتین، تقاطع زاگرس داشت که شهرداری می توانست آن را خریداری کند و به موزه تبدیل کند اما متاسفانه مغفول ماند. این غفلت نه تنها موجب ضرر مادی، بلکه باعث ضرر معنوی بزرگی شد که سالیان سال نمی توانیم آن را جبران کنیم. چندی پیش هم آقای احمد مسجد جامعی خانه من را دید تا اگر بشود آن را تبدیل به موزه کنند. به هر حال در تمام کشورهای متمدن دنیا، تبدیل خانه های هنرمندان به موزه، جزو وظایف مهم شهرداری است. حالا با تاسیس موزه ایران درودی هم کار بسیار پسندیده ای در تهران رخ خواهد داد. خصوصا اینکه ایران درودی از بزرگان هنر نقاشی این سرزمین به شمار می رود. موزه «ایران درودی» برای نسل های آینده می تواند نمودی از زیست هنری او باشد تا نسل های بعدی از آن الگو بگیرند. به عقیده من نه تنها تهران، بلکه همه شهرها باید به خانه های هنرمندان توجه ویژه نشان دهند. البته تا امروز کارهایی صورت گرفته است اما برخی از این کارها بی برنامه بوده اند. مثلا موزه استاد فرشچیان در کاخ سعدآباد احداث شده است در صورتی که باید محل زندگی اساتید را به شکل موزه درآورد تا الگویی برای نسل های بعدی باشد. ایران درودی هم از جمله این الگوها است. او با هنرمندان بزرگ دنیا در ارتباط بود و در حوزه نوشتاری نیز قلم داشت که حاصل آن چند کتاب است. هر کاری برای ایران درودی کرده باشیم، باز هم کم است.