روستاها که دهیار داشته باشند، راحت تر سر و سامان می گیرند. نظافت، بهداشت و درمان، زیرساخت های عمرانی و تاسیسات عمومی، منابع طبیعی و میراث فرهنگی، اموال عمومی و... متولی پیدا می کند؛ یک صاحب دلسوز؛ صاحبی که وظیفه اش مراقبت و محافظت از این داشته ها و توجه و رسیدگی به آنها و تلاش برای جبران کم و کاستی هایشان است. روستاهایی که حالا دهیار دارند و آن هم یک دهیار باسواد و باتجربه و دلسوز، اوضاعشان خیلی بهتر از گذشته است، دست کم چالش و بحران مهاجرت روستاییان کمتر دامن روستایشان را گرفته؛ بحرانی که تداومش در کشور همچنان تنش زا و مشکل آفرین است و مسئولان را بر آن داشته تا برای رفع آن به طرح ها و راهکارهایی غیر از آنچه تاکنون اجرا شده، بیندیشند.