در یادداشت پیشین از کاسبانی گفتم که به عرصه فرهنگ و هنر قدم گذاشته اند و با همان خصلت تاجرمآبی، به تجارت هنر می پردازند و از این رهگذر گاه به حربه تزویر و حقه بازی قطعه هنری را به فروش می رسانند یا با بازی هایی که مردم معمولی عادی مثل من و شما هیچ از آن سر در نمی آوریم، پول های کثیف و بدون منبع خود را تمیز می کنند.

تصور بفرمایید، پولی که از راه نامشروعی کسب شده، برای خرید یک قطعه تابلو در فلان حراج معروف خرج می شود. اولا پول مذکور که در حالت عادی حجم زیادی دارد تبدیل به قطعه ای کوچک و قابل حمل می شود که به راحتی می توان آن را از چارچوب جدا و لوله کرد و در چمدان گذاشت، ثانیا نه مالیاتی به آن تعلق می گیرد و نه کسی می پرسد از کجا آورده ای.