می گویند در آن زمان های قدیم و ندیم، شخصی نزد نجاری رفت و برای کودکش که تازه به دنیا آمده بود سفارش ساخت یک گهواره داد. نجار اما در ساخت گهواره امروز و فردا می کرد و هر روز و هفته قول روز و هفته دیگر را می داد! تاخیر نجار آنقدر به درازا کشید که کودک بزرگ شد و ازدواج کرد و صاحب فرزند شد. کودک آن روزها نزد نجار رفت و با یادآوری سفارش پدرش از نجار خواست که حالا دیگر گهواره را برای فرزند او بسازد! و نجار با شرمندگی تیشه را برداشت که برای ساخت گهواره بر تکه چوبی فرود آورد ولی تیشه به پای خودش اصابت کرد و خون جاری شد و با عصبانیت گفت؛ پدران ما یک چیزی می دانستند که می گفتند؛ بر کار عجله لعنت!