قرن بیستم قرنی بود که همکاری های بین المللی با تشکیل سازمان های بین المللی اهمیت خود را نشان داد. تا قبل از قرن بیستم، همکاری ها جنبه بین المللی نداشتند و کشورها هرکدام سعی می کردند که علایق خود را در قالب سیاست های خارجی خود نشان دهند و کمتر درصدد همکاری بودند، اما کشورها به دلایلی دریافتند که همکاری ها مفید و موثر است. اول اینکه همه کشورها متوجه شدند اگر نیروها در کنار یکدیگر قرار بگیرند، این همکاری ها می توانند بارور شوند. از سوی دیگر، کشورها دریافتند که نتیجه ای که از همکاری مشترک به دست می آید، خیلی بیشتر از آن است که هر کشوری سیاست های خود را مانند قرن 18 و 19 بخواهد پیاده کند. سومین مسئله