«گلشیفته فراهانی در مهمانی برند... در موزه لوور پاریس!» این عبارت شاید انتهای مسیری را نشان دهد که امثال گلشیفته پا در آن گذاشته اند. چهره و برند شدن بعضی هنرمندان و فرهنگی ها با دوپینگ سیاسی مخالفت با حاکمیت یا دست زدن به بعضی حرکت های ساختارشکنانه فرهنگی برای طرح بیشتر در مجامع فرهنگی جهان شاید همه مقدمه ای باشند برای رسیدن به اینجایی که الان گلشیفته درحال طی کردن آن است. فرهنگ در بند اقتصاد سرمایه داری که در همان غرب هم صدای خیلی ها را در آورده. رفتن از این آب و خاک و کندن هویتی که سال ها، آب و ریشه این سرزمین بر تن یک فرد کرده در نهایت به همین جایی ختم می شود که او امروز ایستاده است.