بیانیه داده اند که به دلیل رعایت حال مردمی که این روزها گرفتار معاشند کنسرت برگزار نمی کنیم. نهایت عوام فریبی! و لابد توقع دارند ما هم باور کنیم. بیچاره مردم که هر کس از راه می رسد منتی بر سرشان می گذارد و با سر دادن چند شعار قصد دارد از گرده آنها بالا برود. اگر مراد و منظور از مردم حقیقتا همان هایی باشند که این روزها هشت شان گرو نه است و برای خریدن مرغ و تخم مرغ به زحمت افتاده اند و استخوان های شان از شنیدن اجاره بها و قبض آب و برق به لرزه درمی آید، که این بندگان خدا هیچ وقت مشتری کنسرت های شما نبوده اند. نه پولش را دارند بلیت های گران قیمت برنامه های شمارا تهیه کنند و نه اصلا می توانند آدرس سالن های شما را پیدا کنند. بر فرض هم که پیدا کنند پاهای نحیف شان توان سربالایی رفتن از خیابان های الهیه و زعفرانیه و کامرانیه را ندارد. صمد بهرنگی بازی درنمی آورم. به هموطنان متمولی که توان پرداخت چنین هزینه هایی را دارند نیز به دیده تحقیر نمی نگرم. و راستش را بخواهید حتی در دل برای شان احترام خاصی قائلم، چراکه اگر لطف و مرحمت آنها نبود همین خردک شرری که از فرهنگ و هنر باقی است رو به خاموشی می گذاشت اما از این فرصت طلبی های کاسبکارانه حالم به هم می خورد. چه کار مردم دارید؟ آن هم مردمی که زیر بار این زمانه نامرد تا شده اند و برای ابتدایی ترین حوائج انسانی شان باید یک چشم شان اشک باشد و یک چشم شان خون. رک و راست بگویید به مشکل خوردیم. بگویید می ترسیم سالن های مان را نتوانیم سی، چهل شب پر کنیم. بگویید بیم آن داریم در این اوضاع نابسامان سیاسی- اجتماعی فرهنگی کسی حال و حوصله گوش دادن به آثار تکراری مارا نداشته باشد. چرا پشت سر مردم پنهان می شوید؟ اصلا چرا برای این مردمی که آنقدر سنگ شان را به سینه می زنید در جنوب شهر کنسرت برگزار نمی کنید آن هم نه با بلیت چهارصد، پانصد هزار تومانی.