وقتی که به شهر حلب رسیدیم، به نظرم حال و هوای شهر با دمشق فرق می کرد. شنیده بودم که داعش در حلب 5 سال حکومت داشته و شهر دو سالی است که پس گرفته شده است. بعضی از جاهای شهر کاملا تخریب شده بود و بعضی از جاهای دیگر کمتر.

از آنجایی که حلب همسایه ترکیه است بعضی از خانه هایش شبیه خانه های ترک هاست؛ در برخی نقاط خانه های شهر شبیه خانه های استانبول بود؛ در جاهایی دیگر (بیشتر نقاط قدیمی و به تعبیری حلب قدیم) بافت خانه ها خاص بود. راهنما می گفت با توجه به این که حلب زمانی مستعمره فرانسه بوده و حتی معماری بیرونی و درونی خانه هایش هم شبیه خانه های اروپایی است. در حلب تعداد خانم هایی که حجاب داشتند خیلی بیشتر از آنهایی است که پوشش ندارند؛ حتی برخی معتقدند حلب یک شهر مذهبی محسوب می شود. در حلب بیشتر تاکسی ها پراید هستند پرایدهای نارنجی و کرم رنگ؛ بالای تاکسی ها یک چراغ دورنگ(چراغی شبیه ماشین های پلیس) قرار دارد. دو چراغ سبز و قرمز و یک بخشی که چراغ نیست و روش نوشته شده taxi؛ وقتی چراغ قرمز باشد یعنی این که نمی توان سوار خودرو شد و مسافر دارد وقتی چراغ سبز باشد، نشان این است که می توانی از آن تاکسی استفاده کنی. البته مثل تهران خودمان که خیلی از امکانات تاکسی مثل تاکسی متر کم کارکرد شده اند؛ این چراغ ها هم حالت این چنین دارند. حلب به لحاظ موقعیت جغرافیایی در قسمت شمال و تقریبا غرب سوریه است. بزرگ ترین شهر و پایتخت تجاری سوریه است. این شهر یکی از کهن ترین شهرهای خاورمیانه است. عده ای حلب را پرجمعیت ترین شهر سوریه می دانند. طبق آمارها در سال 2012 میلادی، جمعیت شهر حلب و حومه آن در حدود دو میلیون و نهصد هزار نفر برآورد شده است. استان حلب در دوره ای به عنوان گزینه پایتخت سوریه مطرح بوده است، اما به علت موقعیت مکانی به این نتیجه نرسیدند. حلب یک مسجد جامع بزرگ اموی دارد؛ یا بهتر بگویم داشته است. مکانی که این روزها فقط یک چهاردیواری مخروب از آن مانده است. حرم حضرت زکریای نبی در مسجد اموی قرار دارد. دیوارهای دور مسجد کامل از بین رفته است. این روزها کلا روس ها آمدند و برای بازسازی این بنای قدیمی چند هزار ساله تلاش می کنند.