در خبرهایی که از رسانه های خارجی ترجمه می شوند، بارها شاهد خداحافظی هنرمندان مطرح عرصه های مختلف بوده ایم؛ هنرمندانی که می بینند به دلیل کهولت سن بهتر است کار هنری انجام ندهند و زمان خود را به استراحت بگذرانند، همچنین فضا را برای هنرمندان جوان تر هم باز می گذارند تا آنها بتوانند امکان و فرصت بیشتری برای دیده شدن داشته باشند.

اما این خداحافظی در موارد بسیاری، بیشتر به نفع خداحافظی کنندگان بوده است! آنها بعد از این که با آثار خود برای دیگران خاطره ساخته اند، حاضر نیستند با ساخت آثاری با درجه کیفی پایین تر جایگاه خود را به خطر بیندازند و به سمت تولید آثاری بروند که مخاطب را از آنها دور کند یا تصویر خوبی که دیگران از آنها دارند را بشکند.

در کشور ما این اتفاق نمی افتد و حتی در موارد بسیاری شاهدیم هنرمندان هر چه پیرتر می شوند، بیشتر حس می کنند باید کار کنند و در عرصه حضور داشته باشند. همین تلاش برای حضور بیشتر در مواردی به ضرر آنها تمام و موجب می شود در کارنامه کاری شان آثار ضعیف در کنار کارهای خوبشان قرار گیرد. نمونه های این اتفاق را هم اهالی فرهنگ و هنر و قلم به دستان این عرصه می توانند بشمارند و فهرست بلند بالایی تهیه کنند! درک درست از این که چگونه یک هنرمند در سنین بالا از توانایی های خود استفاده کند و بکوشد تجربیاتش ر به نسل جوان تر منتقل کند، بسیار مهم است. چنین تصمیم گیری هایی از جهات دیگری هم مهم است و می تواند در نسل جوان تر هم این حس و حال منطقی را شکل بدهد که حواسشان باشد تا چه زمانی کار کنند و چه زمانی عرصه را براحتی به جوان ترها بسپارند.